Autor: Jurek

Szósta niedziela Wielkiego Postu nazywana jest Niedzielą Palmową, czyli Męki Pańskiej, i rozpoczyna obchody Wielkiego Tygodnia. W ciągu wieków otrzymywała różne określenia: Dominica in palmis, Hebdomada VI die Dominica, Dominica indulgentiae, Dominica Hosanna, Mała Pascha, Dominica in autentica. Niemniej, była zawsze niedzielą przygotowującą do Paschy Pana. Liturgia Kościoła wspomina tego dnia uroczysty wjazd Pana Jezusa do Jerozolimy, o którym mówią wszyscy czterej Ewangeliści ( por. Mt 21, 1-10; Mk 11, 1-11; Łk 19, 29-40; J 12, 12-19), a także rozważa Jego Mękę.

To właśnie w Niedzielę Palmową ma miejsce obrzęd poświęcenia palm i uroczysta procesja do kościoła. Zwyczaj święcenia palm pojawił się ok. VII w. na terenach dzisiejszej Francji. Z kolei procesja wzięła swój początek z Ziemi Świętej. To właśnie Kościół w Jerozolimie starał się jak najdokładniej „powtarzać” wydarzenia z życia Pana Jezusa. W IV w. istniała już procesja z Betanii do Jerozolimy, co poświadcza Egeria. Według jej wspomnień patriarcha wsiadał na oślicę i wjeżdżał do Świętego Miasta, zaś zgromadzeni wierni, witając go w radości i w uniesieniu, ścielili przed nim swoje płaszcze i palmy. Następnie wszyscy udawali się do bazyliki Anastasis (Zmartwychwstania), gdzie sprawowano uroczystą liturgię. Owa procesja rozpowszechniła się w całym Kościele mniej więcej do XI w. W Rzymie szósta niedziela Przygotowania Paschalnego była początkowo wyłącznie Niedzielą Męki Pańskiej, kiedy to uroczyście śpiewano Pasję. Dopiero w IX w. do liturgii rzymskiej wszedł jerozolimski zwyczaj procesji upamiętniającej wjazd Pana Jezusa do Jerusalem. Obie tradycje szybko się połączyły, dając liturgii Niedzieli Palmowej podwójny charakter (wjazd i Męka) . Przy czym, w różnych Kościołach lokalnych owe procesje przyjmowały rozmaite formy: biskup szedł piechotą lub jechał na osiołku, niesiono ozdobiony palmami krzyż, księgę Ewangelii, a nawet i Najświętszy Sakrament. Pierwszą udokumentowaną wzmiankę o procesji w Niedzielę Palmową przekazuje nam Teodulf z Orleanu (+ 821). Niektóre też przekazy zaświadczają, że tego dnia biskupom przysługiwało prawo uwalniania więźniów (czyżby nawiązanie do gestu Piłata?).

Dzisiaj odnowiona liturgia zaleca, aby wierni w Niedzielę Męki Pańskiej zgromadzili się przed kościołem (zaleca, nie nakazuje), gdzie powinno odbyć się poświęcenie palm, odczytanie perykopy ewangelicznej o wjeździe Pana Jezusa do Jerozolimy i uroczysta procesja do kościoła. Podczas każdej Mszy św., zgodnie z wielowiekową tradycją czyta się opis Męki Pańskiej (według relacji Mateusza, Marka lub Łukasza – Ewangelię św. Jana odczytuje się w Wielki Piątek). W Polsce istniał kiedyś zwyczaj, że kapłan idący na czele procesji trzykrotnie pukał do zamkniętych drzwi kościoła, aż mu otworzono. Miało to symbolizować, iż Męka Zbawiciela na krzyżu otwarła nam bramy nieba. Inne źródła przekazują, że celebrans uderzał poświęconą palmą leżący na ziemi w kościele krzyż, po czym unosił go do góry i śpiewał: „Witaj krzyżu, nadziejo nasza!”.

Niegdyś Niedzielę Palmową na naszych ziemiach nazywano Kwietnią. W Krakowie (od XVI w.) urządzano uroczystą centralną procesję do kościoła Mariackiego z figurką Pana Jezusa przymocowaną do osiołka. Oto jak wspomina to Mikołaj Rey: „W Kwietnią kto bagniątka (bazi) nie połknął, a będowego (dębowego) Chrystusa do miasta nie doprowadził, to już dusznego zbawienia nie otrzymał (…). Uderzano się także gałązkami palmowymi (wierzbowymi), by rozkwitająca, pulsująca życiem wiosny witka udzieliła mocy, siły i nowej młodości”. Zresztą do dnia dzisiejszego najlepszym lekarstwem na wszelkie choroby gardła według naszych dziadków jest właśnie bazia z poświęconej palmy, którą należy połknąć. Owe poświęcone palmy zanoszą dziś wierni do domów i zawieszają najczęściej pod krzyżem. Ma to z jednej strony przypominać zwycięstwo Chrystusa, a z drugiej wypraszać Boże błogosławieństwo dla domowników. Popiół zaś z tych palm w następnym roku zostanie poświęcony i użyty w obrzędzie Środy Popielcowej.

Niedziela Palmowa, czyli Męki Pańskiej, wprowadza nas coraz bardziej w nastrój Świąt Paschalnych. Kościół zachęca, aby nie ograniczać się tylko do radosnego wymachiwania palmami i krzyku: ” Hosanna Synowi Dawidowemu!”, ale wskazuje drogę jeszcze dalszą – ku Wieczernikowi, gdzie „chleb z nieba zstąpił”. Potem wprowadza w ciemny ogród Getsemani, pozwala odczuć dramat Jezusa uwięzionego i opuszczonego, daje zasmakować Jego cierpienie w pretorium Piłata i odrzucenie przez człowieka. Wreszcie zachęca, aby pójść dalej, aż na sam szczyt Golgoty i wytrwać do końca. Chrześcijanin nie może obojętnie przejść wobec wiszącego na krzyżu Chrystusa, musi zostać do końca, aż się wszystko wypełni… Musi potem pomóc zdjąć Go z krzyża i mieć odwagę spojrzeć w oczy Matce trzymającej na rękach ciało Syna, by na końcu wreszcie zatoczyć ciężki kamień na Grób. A potem już tylko pozostaje mu czekać na tę Wielką Noc… To właśnie daje nam Wielki Tydzień, rozpoczynający się Niedzielą Palmową. Wejdźmy zatem uczciwie w Misterium naszego Pana Jezusa Chrystusa…

PLAN ADORACJI od Wielkiego Czwartku – do Wielkiej Soboty 2024

28 III od godz. 21.00 do 22.00 ul.: Jonatana 2 i 4, Koszteli 1, 2, 3, Grabsztyny 1, Grabsztyny 2, 3, Grabsztyny 4

Od godz. 22.00 do 23.00   ul.:  Krąselki 1, 2, ul. Sadowa 2, 4, 6, 8, 10, 12, 14,16

od godz. 23.00  do 24.00 ul.: Modlińska – Warsz., po obu str. i ul. Przyrzecze, Bukowska i Kalenicka, oraz Chlubna, Skierdowska i Fantastyczna’

od godz. 24.00 do 01 ul. Brzozowa, Lasek Brzozowy, Zagajnikowa, Dereniowa i Wyszyńskiego

29 III – w nocy:

od godz. 01.00 do godz. 02.00 -OŚ. BUKOWY DWOREK WSZYSKIE NR MARMUROWA – BLOKI

od godz. 02.00 do 03.00 Malinowe Lato, Cudne Manowce, Milenijna, Nad Smużną Dolinką

od godz. 03.00 do godz. 04.00 ul.. Oś. Buków……Warszawa….

UL. Sortowa, Jędrzejewskiego, Mielnicka, Łanowa, Szawelska, Mławska, Główna, Gąsierowskiej, Landworowska

od godz. 04.00 do godz. 05.00 ul.: Ruciańska i Stasinek, Ciechanowska, Łączna (Warszawa),

od godz. 05.00 do godz. 06.00 ul. BLOKI : Akademijna 3,5, 6, 7, 8, 10

od godz. 06.00 do godz. 07.00 : Akademijna 11, 13, 15, 17, 19

od godz. 07.00 do godz. 08.00 Przylesie Blok 5, 5A, 5B, 7A, 7B

od godz. 08.00 do godz. 09.00  Przylesie domy wielorodzinne i domy jednorodzinne

od godz. 09.00 do godz. 10.00 ul.: Dworkowa, Matejki, Wiosenna, Politechniczna, Kameralna i Studencka, Ogrodowa

od godz. 10.00 do godz. 11.00 ul.: Oś. Leśna Polana i Klonowa i Wiedzy, Słoneczna Polana

od godz. 11.00 do godz. 12.00 ul.: 1 Maja, Tęczowa, Obrębowa, Jasna

od godz. 12.00 do godz. 13.00 ul.:  Leśna 17 A, B, C, D

od godz. 13.00 do godz. 14.00 ul. Leśna 17 E, F, G, 21A

Godz. 14.00 do godz. 15.00 ul.: Pańska, Szkolna

od godz. 15.00 do godz. 16.00 ul.:  Dębowa Warszawa i Dębinki ze Świerkową, Platanowa

od godz. 16.00 do godz. 17.00 ul.; Marmurowa – domy jednorodzinne

od godz. 17.00 do godz. 18.00 ul.: Leśna Domy Jednorodzinne

Od godz. 18.00 do godz. 19.00 ul.: Rejtana, Warszawska

od godz. 21.00 do godz. 22.00 ul.: Modlińska: cała – ale tylko nr. parzyste.

od godz. 22.00 do godz. 23.00 ul. Modlińska: cała – ale tylko nr. nieparzyste

od godz. 23.00 do godz. 24.00 ul.: Źródlana, Krzywa, Wygonowa, Niwna

od godz. 24.00 do godz. 01.00 ul.: Piaskowa i Wiślana, Różowa

30 III – w nocy:

od godz.  01.00 do godz. 02.00 ul.: Parkowa, Abramowicza, Instytucka.

Od godz. 02.00 do godz. 03.00 ul.: Wałowa, Wiejska (obie struny) Jabłonna -Legionowo i Okulickiego

Od godz. 03.00 do godz. 04.00 ul.: Chotomowska, Zielona, Miła, Zakopiańska.

Od godz. 04.00 do godz. 05.00 ul.:  Gdyńska – Legionowo i Zegrzyńska

Od godz. 05.00 do godz. 06.00 ul. Kwiatowa, Poziomkowa, Urocza

Od godz. 06.00 do godz. 07.00 ul.: Gajowa, Helska, Wakacyjna, Rekreacyjna, Wczasowa, Akacjowa,, Polankowa i Myśliwska

Od godz. 07.00 do godz. 08.00 ul.:  Łączna, Bliska, Prosta, Cicha

Od godz. 08.00 do godz. 09.00 ul.: Bziuka, Konwaliowa, Grunwaldzka, Legionowska i Malborska

Od godz. 09.00 do godz. 10.00 ul.:  Piastowska, Polna

Od godz. 10.00 do godz. 11.00 ul.: Listopadowa

Od godz. 11.00 do godz. 12.00 ul.: Królewska, Książęca, Orla

Od godz. 12.00 do godz. 13.00 ul.: Dębowa Jabłonna, Spokojna: Jabłonna, Legionowo

Od godz. 13.00 do godz. 14.00 ul.: Gdańska, Osiedlowa

Od godz. 14.00 do godz. 15.00 ul.: Traugutta i Zacisze

Od godz. 15.00 do godz. 16.00 ul. Lawendowa, Wyspiańskiego, Lutosławskiego, Karłowicza, Góreckiego, Szymanowskiego, Moniuszki, Kilara, Chopina, Makowskiego, Malczewskiego, Wyczółkowskiego, Michałowskiego, Mehoffera, Przytulna, Merliniego, Fałata, Zakole, Bzury,

Od godz. 16.00 do godz. 17.00 ul.: Jabłonowska, Chełmońskiego, Św. Wojciecha, Jagiellońska, Wieniawskiego

Od godz. 17.00 do godz. 18.00 ul.:  Mieszka I, Małachowskiego, Husarska

Od godz. 18.00 do godz. 19.00 ul.: Wrzosowa, Wenecka

Od godz. 21.00 do godz. 22.00 ul.:  Graniczna – blok 1B i domy jednorodzinne.

POZOSTAŁO już niewiele dni do śmierci Jezusa na krzyżu. Kościół proponuje, abyśmy weszli w ostatni tydzień Wielkiego Postu wspólnie odczuwając z Panem Jezusem. Tak więc, gdy niektórzy Grecy mówią: „Chcemy ujrzeć Jezusa” (J 12, 21), z serca Chrystusa wypływa coś z pozoru bez związku: świadomość, że chwila odkupienia jest bliska. „Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy” (J 12, 23).

Jezus wie, że plan miłości Jego Ojca – zbawienie ludzkości – jest bliski zwieńczenia. Zamierza zakończyć swoją misję na Kalwarii. To było Jego głównym pragnieniem, które teraz z determinacją spełnia: „Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę. Ojcze, wsław Twoje imię!” (J 12,27-28). Prawdziwe poznanie Chrystusa oznacza odkrycie, że Jego tożsamość jest nierozerwalnie związana z krzyżem. Zrozumienie Pana bez Jego męki byłoby zniekształceniem Jego prawdziwego przesłania.

Właśnie z tego powodu, odpowiadając na prośbę kilku Greków, którzy chcieli Go zobaczyć, Chrystus mówi o godzinie zbawienia i posługuje się obrazem ziarna pszenicy. Są to dwa elementy, które malują obraz tego, kim On jest. Jeśli chcemy poznać Jezusa w pełnej wierze, nie możemy sprowadzać Go do zwykłego nauczyciela lub surowego proroka, ale chcemy widzieć w Nim Boga, który przyszedł we właściwym czasie, aby oddać za nas swoje życie. „Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity” (J 12, 24). „Jezus w odpowiedzi ukazuje, że dla każdego człowieka, który chce Go szukać, jest On ukrytym ziarnem gotowym umrzeć, aby przynieść owoc obfity. Jakby chciał powiedzieć: jeśli chcecie mnie poznać i zrozumieć, spójrzcie na ziarno pszenicy, które umiera w glebie, spójrzcie na krzyż”

„POPRZEZ MĘKĘ Chrystusa przestał być symbolem kary, stał się znakiem zwycięstwa. Krzyż jest godłem Odkupiciela: in quo est salus, vita et resurrectio nostra: w nim jest nasze zbawienie, nasze życie i zmartwychwstanie nasze” Krzyż odgrywa tak znaczącą rolę w naszym życiu, że od dzieciństwa uczymy się robić znak krzyża jako naszą pierwszą chrześcijańską modlitwę. A jak wiele krucyfiksów przypomina nam o prawdziwej tożsamości Jezusa na ścianach naszych domów lub schowane w naszych kieszeniach.

Tak więc krzyż dopełnia nasze życie, ponieważ w nim zło zostaje pokonane. Tak jak krzyż wieńczy dzieło miłości Chrystusa, tak Bóg chce wysławiać naszą egzystencję. W obliczu posłuszeństwa swego Syna Ojciec nie waha się objawić: „Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię»” (J 12, 28). W tym „jeszcze wsławię” odnajdujemy się my wszyscy, chrześcijanie – inni Chrystusowie – którzy zwieńczymy nasze życie, przezwyciężając miłością chwile, które moglibyśmy nazwać chwilami męki, ponieważ Jezus dodaje: „Głos ten rozległ się nie ze względu na Mnie, ale ze względu na was”.

Jednak przyjęcie krzyża Chrystusa nie jest zwykłym nagromadzeniem cierpienia, poświęceniem, które daje nam subiektywne wrażenie, że zasługujemy na chwałę lub nagrodę za nasze czyny. Jezus mówi o utracie życia, ale czyni to z naciskiem na dyskretną służbę. „Co to znaczy stracić życie? Oznacza mniej myśleć o sobie, o osobistych korzyściach, to umieć widzieć i zaspokajać potrzeby naszego bliźniego, zwłaszcza tych ostatnich. Spełnianie z radością uczynków miłosierdzia wobec tych, którzy cierpią na ciele i duszy jest najbardziej autentycznym sposobem życia Ewangelią, jest niezbędną podstawą, aby nasze wspólnoty wzrastały w braterstwie i we wzajemnej akceptacji”

ŻYCIE codzienne staje się w ten sposób, z woli Boga, który chce nas uszczęśliwić, towarzyszeniem Panu w Jego ziemskiej wędrówce, podczas przejścia przez Kalwarię i na drodze do Zmartwychwstania. Chociaż Jezus może czasami prosić nas o wielką ofiarę, na ogół wzywa nas do odkrywania krzyża „codziennego, ukrytego, bez blasku i bez pociechy”^[4]. W ten sposób możemy sprawić, że Chrystus zatriumfuje: poprzez drobne, ukryte umartwienia, które tylko On widzi, ale które, podobnie jak Jego męka, mają swoje źródło w miłości do innych. W jednym z punktów Drogi św. Josemaría zaproponował kilka dyskretnych umartwień, które mogą pomóc nam dbać o nasze relacje, naśladując sposób życia naszego Pana: „Trafne słowo, żart, którego nie wypowiedziałeś, uprzejmy uśmiech dla natrętów, milczenie wobec niesłusznego oskarżenia, wyrozumiałość w rozmowie z nudziarzami zjawiającymi się w niewłaściwym czasie, przechodzenie do porządku dziennego nad drobnymi urazami i przykrościami doznawanymi od osób, z którymi stale przebywasz… To wszystko, jeżeli zdobędziesz się na wytrwałość, niewątpliwie stanowi solidne umartwienie wewnętrzne”

Nasze życie to nieustanne spotkania. Dlatego logiczne jest, że wiele naszych codziennych wyrzeczeń ma na celu uczynienie życia przyjemniejszym dla ludzi wokół nas. Jak przypomina nam prałat Opus Dei: „Dbanie o uprzejmość, radość, cierpliwość, optymizm, delikatność i o wszystkie cnoty, które umilają wspólne życie, jest ważne, by inni mogli odczuć, że się o nich troszczymy i być szczęśliwymi (…). Natomiast istnieją pewne sposoby wyrażania się, które mogą przeszkadzać lub utrudnić tworzenie atmosfery przyjaźni. Na przykład bycie zbyt kategorycznym w wyrażaniu własnej opinii; sprawianie wrażenia, że uważamy swoje ujęcie tematów za ostateczne lub brak czynnego zainteresowania tym, co mówią inni, to sposoby postępowania, które zamykają osobę na innych” W końcu miłość i krzyż to dwie rzeczywistości, które są ze sobą nierozerwalnie związane. Najświętsza Maryja Panna, „Mistrzyni ukrytej i cichej ofiary”. Może pomóc nam kochać naszych braci i siostry tak, jak uczynił to Jej Syn: oddając swoje życie za wszystkich ludzi.

UWAGA 111

W sobotę, 16 marca 2024 r., rozpoczęła się nowenna „Akcja 21:20” w intencji Ojczyzny, zgody narodowej i poszanowania życia ludzkiego, zanoszona za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli i bł. ks. Jerzego Popiełuszki. Nowenna zakończy się 24 marca br. przed przypadającym 25 marca Dniem Świętości Życia

Modlitwa nowennowa odmawiana będzie codziennie po Apelu Jasnogórskim, o godz. 21:20. Każdego dnia, z różnych miejsc Polski, modlitwa będzie transmitowana na żywo. Nowennę można odmówić po Mszach świętych w kościołach, a także indywidualnie.

ZAPROSZENIE DO MODLITWY NOWENNOWEJ
W INTENCJI OJCZYZNY

W związku z rodzącą wiele pytań i niepokojów sytuacją społeczną w naszej Ojczyźnie, proszę wszystkich o wspólną modlitwę w ważnych dla naszego kraju intencjach.

Zapraszam do włączenia się w modlitwę nowennową „Akcja 21:20” w intencji Ojczyzny, zgody narodowej i poszanowania życia ludzkiego. Nowenna będzie mieć miejsce w dniach od 16 do 24 marca 2024 roku, czyli przed Dniem Świętości Życia, przypadającym dnia 25 marca.

W łączności z Sanktuarium Matki Bożej na Jasnej Górze wznośmy nasze modlitwy do Boga, odmawiając Apel Jasnogórski,  po nim, o godz. 21:20 modlitwy nowennowe, także po każdej Mszy św. Jeśli nie będzie to możliwe, nowennę można odmówić indywidualnie w dowolnym momencie dnia.

Układ Nowenny jest bardzo prosty. Wystarczy odczytać intencję na dany dzień i odmówić „Ojcze nasz”, „Zdrowaś Maryjo” oraz modlitwę w intencji Ojczyzny, np. autorstwa ks. Piotra Skargi. Zachęcam gorąco, aby odmawiać modlitwę w kościołach, kaplicach, parafiach i wspólnotach duszpasterskich.

Pragniemy modlić się za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli i bł. ks. Jerzego Popiełuszki – wielkich orędowników Polski.

✠ Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski

Warszawa, 4 marca 2024 roku

INTENCJE SZCZEGÓŁOWE:

DZIEŃ PIERWSZY – 16 marca (sobota)
– O odnowienie wiary każdego z nas, aby prowadziła ona do umocnienia ducha nas i naszych rodaków;
modlitwę poprowadzi: abp Wacław Depo z Jasnej Góry

DZIEŃ DRUGI – 17 marca (niedziela)
– O pojednanie narodowe, mądrość dla rządzących i solidarność społeczną;
modlitwę poprowadzi: abp Stanisław Gądecki z Poznania

DZIEŃ TRZECI – 18 marca (poniedziałek)
– O zachowanie pokoju i bezpieczną przyszłość dla Polski;
modlitwę poprowadzi: kard. Kazimierz Nycz z Warszawy, przy grobie św. Andrzeja Boboli

DZIEŃ CZWARTY – 19 marca (wtorek)
– O odczytanie prawdziwej roli mężczyzny i kobiety w małżeństwie oraz o trwałość rodzin;
modlitwę poprowadzi: bp Wiesław Śmigiel z Torunia

DZIEŃ PIĄTY – 20 marca (środa)
– O siłę i odwagę dla młodych w odkrywaniu wiary i życiowego powołania;
modlitwę poprowadzi: kard. Grzegorz Ryś z Łodzi

DZIEŃ SZÓSTY – 21 marca (czwartek)
– O światło Ducha Świętego dla Polaków, byśmy kierowali się zawsze dobrem Ojczyzny;
modlitwę poprowadzi: abp Wojciech Polak z Gniezna

DZIEŃ SIÓDMY – 22 marca (piątek)
– O prawdę i odpowiedzialność za słowo w przestrzeni medialnej, także w mediach społecznościowych;
modlitwę poprowadzi: bp Rafał Markowski z Warszawy, przy grobie bł. ks. Jerzego Popiełuszki

DZIEŃ ÓSMY – 23 marca (sobota)
– O szacunek i język dialogu w przestrzeni publicznej;
modlitwę poprowadzi: bp Marek Szkudło z Piekar Śląskich

DZIEŃ DZIEWIĄTY – 24 marca (niedziela)
– O pełną ochronę prawną życia dzieci nienarodzonych
modlitwę poprowadzi: bp Andrzej Czaja z Góry Św. Anny

UKŁAD NOWENNY:

W tych wszystkich intencjach modlimy się za wstawiennictwem św. Andrzeja Boboli i bł. ks. Jerzego Popiełuszki – wielkich orędowników Polski, odmawiając:
• Znak krzyża
Odczytanie intencji na dany dzień
• Ojcze nasz…
• Zdrowaś Maryjo…
• Dowolna modlitwa za Ojczyznę
(sugerowana modlitwa za Ojczyznę ks. Piotra Skargi SJ):

Boże, Rządco i Panie narodów, z ręki i karności Twojej racz nas nie wypuszczać, a za przyczyną Najświętszej Panny, Królowej naszej, błogosław Ojczyźnie naszej, by Tobie zawsze wierna, chwałę przynosiła Imieniu Twemu a syny swe wiodła ku szczęśliwości. Wszechmogący wieczny Boże, spuść nam szeroką i głęboką miłość ku braciom i najmilszej Matce, Ojczyźnie naszej, byśmy jej i ludowi Twemu, swoich pożytków zapomniawszy, mogli służyć uczciwie. Ześlij Ducha Świętego na sługi Twoje, rządy kraju naszego sprawujące, by wedle woli Twojej ludem sobie powierzonym mądrze i sprawiedliwie zdołali kierować. Przez Chrystusa, Pana naszego. AMEN

Więcej informacji na: nowenna2120.pl

W Kościele katolickim IV Niedziela Wielkiego Postu nazywana jest niedzielą Laetare (niedzielą radości). Jej nazwa pochodzi od słów Antyfony na wejście „Laetare, Jeruzalem: et conventum facite” (Raduj się, wesel się Jerozolimo).

 

Zostaliśmy ochrzczeni, płynie w nas źródło wody żywej, która obmywa co grzeszne i daje życie Boże. W tę trzecią niedzielę Wielkiego Postu — przygotowania paschalnego, odnawiamy przymierze zawarte z Bogiem na chrzcie świętym, aby znów na nowo otrzymać źródło wody żywej — łaskę, którą jest Chrystus w naszych sercach.

Chrystus chce ugasić nasze pragnienie. Przeprośmy Boga, że często opuszczaliśmy źródło żywej wody i chcieliśmy gasić pragnienie przy cysternach dziurawych, które wody zatrzymać nie mogą.
Chrystus zapowiedział dar swej łaski i chrzest święty mówiąc z Samarytanką o wodzie żywej, która gasi pragnienie. Zapowiedzią tego żywego zdroju była woda ze skały, którą na prośbę Mojżesza dał Bóg na pustyni ludowi wybranemu. Chrześcijanie przez chrzest otrzymują za darmo łaskę Chrystusa i dar Ducha Świętego. Jest to szczególny znak miłości Chrystusa, który przyszedł na ziemię tylko po to, by dać ludziom życie wieczne, oczyścić ich z winy i obdarzyć łaską.

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE 2024 JABŁONNA 25 II – 28 II

REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE POPROWADZIŁ;

Duszpasterz Młodzieży – o. Dominik Ochlak OMI (dominik.ochlak@niniwa.pl).

Dom Zakonny Misjonarzy Oblatów Maryi Niepokalanej
ul. Posmyk 5
42-700 Lubliniec

TEMAT REKOLEKCJI TO W DUCHU I PRAWDZIE

Tę wiarę Jan Paweł II wyniósł z domu rodzinnego. Modlitwy do Ducha Świętego nauczył się od taty jako jedenastoletni chłopiec i od tego czasu odmawiał ją codziennie. Jak pisze o. Sławomir Oder w książce „Dlatego święty. Prawdziwy Jan Paweł II, o którym opowiada postulator procesu beatyfikacyjnego”, zachował ten zwyczaj do ostatnich dni swojego życia.

Warto, żebyśmy i my zaczęli odmawiać codziennie tę krótką modlitwę i żebyśmy nauczyli jej dzieci. Niech one także, jak mały Karol, nabiorą nawyku wypraszania u Ducha Świętego Jego siedmiu darów. Otrzymaliśmy je wszyscy na chrzcie świętym i jesteśmy zobowiązani nieustannie je odnawiać, by stać się „błogosławionym dzieckiem” Bożym.

Duchu Święty, proszę Cię
o dar mądrości do lepszego poznawania Ciebie
i Twoich doskonałości Bożych;
o dar rozumu do lepszego zrozumienia
ducha tajemnic wiary świętej;
o dar umiejętności,
abym w życiu kierował się zasadami tejże wiary;
o dar rady, abym we wszystkim u Ciebie szukał rady
i u Ciebie ją zawsze znajdował;
o dar męstwa, aby żadna bojaźń ani względy ziemskie
nie mogły mnie od Ciebie oderwać;
o dar pobożności, abym zawsze służył
Twojemu Majestatowi z synowską miłością;
o dar bojaźni Bożej, abym lękał się grzechu,
który Ciebie, o Boże, obraża.
Amen.

5 rad jak dobrze przeżyć Wielki Post