W tę niedzielę – Niedzielę Dobrego Pasterza – warto się zastanowić, kto jest moim Pasterzem? Kto jest naszym Pasterzem? Czy Go znamy? Czy znamy Jego głos? Owce znają głos swojego pasterza i tylko za nim idą – innego nie posłuchają. Dlatego tak ważne jest, aby słuchać Dobrego Pasterza.
On cierpiał i trzeciego dnia Zmartwychwstał dla naszego usprawiedliwienia. W Jego Imię jest głoszone wszystkim ludziom nawrócenie i odpuszczenie grzechów. Kto wierzy w Niego i zachowuje Jego przykazania, ten prawdziwie jest uczniem Pańskim, w którym Miłość Boża jest doskonała.
Narodowy Marsz Życia 2024: Niech żyje Polska!
Narodowy Marsz Życia wznosi się jako głos w obronie życia, rodziny, wiary, wolności i niepodległości. To nie tylko manifestacja wartości, ale także solidarność z tymi, którzy najbardziej potrzebują wsparcia. Zwłaszcza z nienarodzonymi dziećmi zagrożonymi aborcją oraz tymi, którym nie było dane się narodzić.
Wybór daty na 14 kwietnia, w Narodowe Święto Chrztu Polski, nie jest przypadkowy. Oznacza to manifestację wdzięczności i odpowiedzialności za dziedzictwo, teraźniejszość i przyszłość chrześcijańskiej Polski. Hasło “Niech żyje Polska!” wyraża pragnienie, aby Polska żyła w duchu rodzin, dzieci, suwerennych ojczyzn i kultury opartej na wierze, nadziei i miłości.
W obliczu wyzwań, jakie stoją przed Polską w kontekście cywilizacji życia i praw rodziny, Narodowy Marsz Życia jest wyrazem wspólnej odpowiedzialności. Społeczna i duchowa przyszłość Ojczyzny waży się teraz.
Dziś, gdy wielu Polaków uznało, że naród porzucił sprawę cywilizacji życia i praw rodziny, całe dziedzictwo świętego Jana Pawła II, konieczny jest nowy zryw odpowiedzialności. Waży się społeczna i duchowa przyszłość Ojczyzny. Dlatego nikt nie powinien pozostać z boku z opuszczonymi rękoma.
Niech ten marsz stanie się widocznym sygnałem dla świata, że Polska – naród rodzin – pragnie żyć.
Święto Miłosierdzia Bożego ma najwyższą rangę wśród wszystkich postaci nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego, które zostały objawione Siostrze Faustynie.
Po raz pierwszy o ustanowieniu tego święta mówił Jezus w Płocku w 1931 r., gdy przekazywał swą wolę co do powstania obrazu: Ja pragnę, aby było Miłosierdzia święto. Chcę, aby ten obraz, który wymalujesz pędzlem, żeby był uroczyście poświęcony w pierwszą niedzielę po Wielkanocy – ta niedziela ma być świętem Miłosierdzia (Dz. 49).
Wybór pierwszej niedzieli po Wielkanocy na Święto Miłosierdzia ma swój głęboki sens teologiczny, który wskazuje na ścisły związek, jaki istnieje pomiędzy wielkanocną tajemnicą Odkupienia, a tajemnicą miłosierdzia Bożego. Ten związek podkreśla jeszcze nowenna z Koronki do Miłosierdzia Bożego, poprzedzająca to święto, która rozpoczyna się w Wielki Piątek.
Święto jest nie tylko dniem szczególnego uwielbienia Boga w tajemnicy miłosierdzia, ale czasem łaski dla wszystkich ludzi.
W dniu tym otwarte są wnętrzności miłosierdzia Mego, wylewam całe morze łask na dusze, które się zbliżą do źródła miłosierdzia Mojego. Która dusza przystąpi do spowiedzi i Komunii świętej, dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar. W dniu tym otwarte są wszystkie upusty Boże, przez które płyną łaski (Dz. 699).
Wielkość tego święta mierzy się miarą niezwykłych obietnic, jakie Jezus z tym świętem związał. Kto w dniu tym przystąpi do Źródła Życia – powiedział Chrystus – ten dostąpi zupełnego odpuszczenia win i kar (Dz. 300).
Niech się nie lęka zbliżyć do Mnie żadna dusza, chociażby grzechy jej były jako szkarłat (Dz. 699).
Aby skorzystać z tych wielkich darów, trzeba wypełnić warunki nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego (ufność w dobroć Boga i czynna miłość bliźniego) oraz być w stanie łaski uświęcającej (po spowiedzi świętej) i godnie przyjąć Komunię Świętą.
ZAPRASZAMY CODZIENNIE DO KOŚCIOŁA NA NOWENNĘ DO BOŻEGO MIŁOSIERDZIA – KRONKA – 15.00 KAŻDEGO DNIA W KONKRETNEJ INTENCJI A –
02 IV 2024 – 19 ROCZNICA NARODZIN DLA NIEBA ŚW. JANA PAWŁA II ZAPRASZAMY NA WSPÓLNĄ MODLITWĘ NA 21.30 POD POMNIK PAPIEŻA PRZY KOŚCIELE
Surrexit Dominus de sepulcro
qui pro nobis pependit in ligno (z Liturgii).
«Zmartwychwstał z grobu Pan,
który dla nas zawisł na krzyżu». Alleluja!
Oto rozbrzmiewa świąteczne orędzie paschalne:
Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie
zmartwychwstał!
Ten, który był «umęczon pod Ponckim Piłatem,
ukrzyżowan, umarł i pogrzebion»,
Jezus, Syn Boży zrodzony z Maryi Dziewicy,
«trzeciego dnia zmartwychwstał, jak oznajmia
Pismo» (Credo).
Ta radosna wieść
jest dla ludzkości źródłem nadziei.
Jeśliby bowiem Chrystus nie zmartwychwstał,
daremna byłaby nie tylko nasza wiara
(por. 1 Kor 15, 14),
ale również nasza nadzieja,
bo wszyscy bylibyśmy we władzy zła i śmierci.
Tymczasem jednak — głosi dzisiejsza Liturgia —
Chrystus zmartwychwstał
jako pierwszy spośród tych, co pomarli
(por. 1 Kor 15, 20).
Umierając, Jezus przełamał i zwyciężył
żelazne prawo śmierci,
i na zawsze wyrwał jej trujący oścień.
«Pokój wam!» (J 20, 19).
Takie jest pierwsze pozdrowienie,
jakie Zmartwychwstały skierował do uczniów;
pozdrowienie, które On, Chrystus, dzisiaj niesie
całemu światu.
O Dobra Nowino, tak bardzo oczekiwana
i upragniona!
O wieści pocieszająca uginających się
pod ciężarem grzechu i jego wielorakich struktur!
Wszystkim, zwłaszcza najmniejszym i biednym,
głosimy dziś nadzieję na pokój,
prawdziwy pokój, budowany na solidnych
fundamentach
miłości i sprawiedliwości, prawdy i wolności.
