MIŁOŚĆ SERCA JEZUSOWEGO

Kult Najświętszego Serca Pana Jezusa

Początki kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, znanego w obecnej formie datuje się na wiek XVII. Pan Jezus ukazywał się świętej Małgorzacie Marii Alacoque, wizytce, mówiąc w 1674 roku:„Oto Serce, które tak umiłowało ludzi a w zamian za to otrzymuje niewdzięczność, wzgardę i zapomnienie. Sprawia mi to przykrzejszą udrękę niż wszystko, co wycierpiałem w czasie mej męki: a to tak dalece, że jeśliby mnie choć trochę ukochano, to za nic bym sobie uważał wszystko, co wycierpiałem dla ludzi i pragnąłbym, o ile byłoby to możliwe, uczynić dla nich jeszcze więcej; lecz oni na wszystkie moje wysiłki czynienia im dobrze odpowiadają oziębłością i wzgardą” i rok później w 1675: „Oto Serce, które ogromnie umiłowało ludzi, że niczego nie szczędziło, aż do zupełnego wyniszczenia Siebie, dla okazania im Swej miłości, a jednak w zamian za to doznaje od większości ludzi gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie Mi oddają w tym Sakramencie Miłości.” Nabożeństwo to nie wynika jedynie z objawień prywatnych, ale oparte jest na fundamencie dogmatycznym i wynika z Tajemnicy Wcielenia, a zostało potwierdzone autorytetem wielu papieży jako konieczne i niezwykle pożyteczne dla zbawienia dusz. Nabożeństwo to wynika z konieczności czci, która należna jest Bogu-Człowiekowi i jego zranionemu z nieskończonej miłości dla nas Sercu, a prowadzi w swoim efekcie do prawdziwej i głębokiej relacji ze Zbawicielem. Papież Leon XIII w roku 1899 wydał encyklikę Annum Sacrum – O poświęceniu się ludzi Najświętszemu Sercu Jezusowemu. W encyklice tej, Ojciec Święty zaproponował poświęcenie wszystkich ludzi Bożemu Sercu, który to akt został publicznie dokonany 11 czerwca przez duchowieństwo i wiernych na całym świecie. Papież poświęcił rodzaj ludzki Najświętszemu Sercu Jezusowemu. Również następni papieże zwracali uwagę na kult Bożego Serca swoimi encyklikami: Pius XI w encyklice z 8 maja 1928 Miserentissimus Redemptor – O powszechnym obowiązku wynagradzania Najświętszemu Sercu Jezusa i Pius XII w encyklice z 15 maja 1956 Haurietis aquas – O kulcie Najświętszego Serca Jezusa. Wynagradzanie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa jest dla nas konieczne. Jaka jest jego istota i cel? Wizerunek Serca Pana Jezusa obfituje w symbolikę. Rana na Sercu Jezusa oznacza, że Serce to, gorejące pragnieniem zbawienia dusz oddało się aż do wyniszczenia ludziom, gdy na krzyżu nam swą Krew oddało, byśmy mieli życie wieczne. Krzyż i korona cierniowa oznaczają miłość cierpiącą i ofiarną, którą obdarowuje nas Bóg, a którą mamy i my ku Niemu zapłonąć. Ogień jest symbolem miłości Bożej do człowieka „przechodzącej wszelkie pojęcie”, która pochodzi z Serca Bożego. Płomienie te wychodzące z Serca oznaczają nieskończoną miłość Jezusa ku nam, często obojętnym, niewdzięcznym i niechcącym korzystać z tak obfitych darów, które to Boskie Serce chce nam ofiarować, abyśmy oderwali się od grzechu i szczerze kochali Boga, który jako jedyny jest tego godzien. Serce to tak zranione przez nas i dla nas domaga się miłości wzajemnej, a my mamy obowiązek temu Sercu wynagradzać, za nasze niegodziwości i grzechy, którymi nieustannie to Serce ranimy. Nabożeństwo to Pan nazywa swym ostatnim wysiłkiem poczynionym ku temu, aby rozpalić nasze serca miłością ku Niemu, bo to jest głównym celem i skutkiem tego nabożeństwa. Mają ku temu służyć nam środki zewnętrzne, które mają w swym efekcie doprowadzić do rozpalania naszej miłości ku Bogu. Celem nie są tu jedynie praktyki zewnętrzne opisane niżej, będące środkami i formami zadośćuczynienia odepchniętej Bożej miłości, ale istotą jest tu rozpalenie gorliwej i żarliwej miłość ku naszemu Zbawicielowi oraz wynagrodzenie mu za liczne zniewagi ludzi.
Wynagrodzenie i rozpalenie miłości ku Bogu są więc właściwym celem tego nabożeństwa. Nabożeństwo to ma prowadzić nas do pokuty za nasze grzechy, ale także do wynagradzania za grzechy innych, wyrządzone szczególnie wobec Sakramentu Ołtarza. Jest ono również pierwszorzędnym sposobem uświęcenia nas, przewidzianym przez Boga dla naszych czasów. Jak mamy wynagradzać Najświętszemu Sercu Pana Jezusa? Pomimo faktu, iż nabożeństwo to w swej istocie ma charakter wewnętrzny, istnieje wiele zewnętrznych form wynagradzania Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Do wielu z nich Pan dołączył nawet liczne obietnice, które są naturalnym skutkiem wynagradzania Mu za wyrządzone zniewagi oraz zawierzenia Chrystusowi naszego życia w całości.

• Uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusaobchodzona w piątek po oktawie Bożego Ciała (odpust w naszej parafii), została ustanowiona przez papieża Klemensa XIII, 6 lutego 1765, początkowo dla Królestwa Polskiego. Pan Jezus żądał by dzień ten ustanowić szczególnym świętem: „Dlatego żądam, żeby pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała był odtąd poświęcony, jako osobne święto na uczczenie Mojego Serca i wynagrodzenia mi przez Komunię Świętą i inne praktyki pobożne zniewag, jakich doznaję, gdy wystawiony Jestem na ołtarzach. W zamian za to obiecuję ci, że Serce Moje wyleje hojne łaski na tych wszystkich, którzy w ten sposób oddadzą Mu cześć lub przyczynią się do rozszerzenia Jego święta.”
• Nabożeństwa czerwcoweku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa odprawiane w czerwcu, często po wieczornej Mszy świętej składające się z adoracji Najświętszego Sakramenty oraz Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. Szczególnie gorliwie propagował to nabożeństwo papież Leon XIII.
• Oddawanie czci wizerunkom i obrazomNajświętszego Serca Pana Jezusa.
  „Będę błogosławił domom, w których wizerunek Serca mojego będzie czczony”.
• Pierwsze piątki miesiącai powiązane z nimi wynikające z II tajemnicy Fatimskiej Nabożeństwo Pierwszych Sobót.
  Nabożeństwo pierwszych piątków objawione przez Jezusa Chrystusa świętej Małgorzacie Marii Alacoque, polegające na przyjęciu Komunii Świętej wynagradzającej Najświętszemu Sercu Pana Jezusa. Najważniejsza jest tu intencja wynagrodzenia wyrażona podczas przyjmowania Komunii Świętej. Jak wielkie znaczenie ma ta praktyka dla nas nie trzeba nikogo przekonywać, dlatego każdy z nas, szczególnie od najmłodszych lat powinien tą praktykę sobie przyswoić i nie zaniedbywać. Dla tych, którzy odprawią 9 takich nabożeństw z rzędu istnieją specjalne obietnice, w które Kościół pozwala wierzyć:

1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze w Nim pozostaną.
12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.

• Nabożeństwo Godziny świętej: jego źródłem jest fragment z Ewangelii wg św. Marka: „Potem przyszedł do uczniów i zastał ich śpiących. Rzekł więc do Piotra: «Tak, jednej godziny nie mogliście czuwać ze Mną?” (Mt 26, 40). Pan Jezus mówił do św. Małgorzaty Alacoque: „To w tym miejscu (ogrójcu) przeżyłem największe cierpienie, opuszczony przez ziemię i niebo, obciążony grzechami całego świata… i chcę, żeby Mi towarzyszyć w tej pokornej modlitwie, którą zanosiłem wówczas do mego Ojca wśród wszystkich Moich udręczeń, będziesz wstawać między godziną jedenastą a północą, by w ciągu godziny klęczeć wraz ze Mną z twarzą pochyloną ku ziemi„. Godzinę świętą odprawia się w czwartki, zwłaszcza przed pierwszym piątkiem miesiąca, a szczególnie w Wielki Czwartek. Nabożeństwo to rozpowszechniło się na cały świat, a nawet powstały bratwa jemu poświęcone.
• Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusai Koronka do Najświętszego Serca Pana Jezusa to modlitwy, które mogą być wykorzystywane w celu zwracania się do Serca Jezusa i wynagradzania mu za wszelkie zniewagi.
• Akt oddania się Najświętszemu Sercu Pana Jezusajest szczególną formą zawierzenia własnego życia i wolnej woli Jezusowi Chrystusowi. Bóg dając człowiekowi wolną wolę, nie może go do niczego zmusić, ale przez szczere oddanie się Najświętszemu Sercu oddajemy Mu samych siebie, wraz z naszą wolną wolą by nią to Serce dysponowało, doprowadzając nas do doskonałej miłości Boga. Ze względu na naszą wolną wolę, takie oddanie musi być powtarzane dość często, np. codziennie. Przykładowy Akt Oddania się Najświętszemu Sercu Pana Jezusa:

Ja N. oddaję i poświęcam siebie Najświętszemu Sercu Pana Jezusa Chrystusa; moją osobę i moje życie, moje uczynki, trudy i cierpienia, aby odtąd jedynie czcić, miłować i wielbić to Serce.
Mocno postanawiam należeć całkowicie do Niego i czynić wszystko z miłości ku Niemu, wyrzekając się z całego serca wszystkiego, co by Mu się mogło nie podobać.
Ciebie, o Najświętsze Serce, obieram jako jedyny przedmiot mojej miłości, jako obrońcę mego życia, jako rękojmię mego zbawienia, jako lekarstwo na moją słabość, jako naprawienie wszystkich błędów mojego życia i jako pewne schronienie w godzinę mej śmierci.
O Serce Jezusa pełne dobroci, bądź moim usprawiedliwieniem wobec Boga Ojca i odwróć ode mnie Jego sprawiedliwe zagniewanie.
O Serce pełne miłości, w Tobie pokładam całą moją ufność, ponieważ obawiam się wszystkiego ze strony mojej skłonności do czynienia zła, natomiast spodziewam się wszystkiego od Twojej dobroci.
Wyniszcz we mnie wszystko to, co może się Tobie nie podobać, albo sprzeciwiać. Niech Twoja czysta miłość tak głęboko przeniknie moje serce, abym nigdy nie zapomniał(a) o Tobie, ani był odrzucony(a) od Ciebie, o to błagam Cię przez Twoją dobroć.
Niech imię moje będzie zapisane w Tobie, ponieważ pragnę, aby największym moim szczęściem i radością było żyć i umierać jako Twój wierny sługa. Amen.