Surrexit Dominus de sepulcro
qui pro nobis pependit in ligno (z Liturgii).
«Zmartwychwstał z grobu Pan,
który dla nas zawisł na krzyżu». Alleluja!
Oto rozbrzmiewa świąteczne orędzie paschalne:
Chrystus zmartwychwstał, prawdziwie
zmartwychwstał!
Ten, który był «umęczon pod Ponckim Piłatem,
ukrzyżowan, umarł i pogrzebion»,
Jezus, Syn Boży zrodzony z Maryi Dziewicy,
«trzeciego dnia zmartwychwstał, jak oznajmia
Pismo» (Credo).
Ta radosna wieść
jest dla ludzkości źródłem nadziei.
Jeśliby bowiem Chrystus nie zmartwychwstał,
daremna byłaby nie tylko nasza wiara
(por. 1 Kor 15, 14),
ale również nasza nadzieja,
bo wszyscy bylibyśmy we władzy zła i śmierci.
Tymczasem jednak — głosi dzisiejsza Liturgia —
Chrystus zmartwychwstał
jako pierwszy spośród tych, co pomarli
(por. 1 Kor 15, 20).
Umierając, Jezus przełamał i zwyciężył
żelazne prawo śmierci,
i na zawsze wyrwał jej trujący oścień.
«Pokój wam!» (J 20, 19).
Takie jest pierwsze pozdrowienie,
jakie Zmartwychwstały skierował do uczniów;
pozdrowienie, które On, Chrystus, dzisiaj niesie
całemu światu.
O Dobra Nowino, tak bardzo oczekiwana
i upragniona!
O wieści pocieszająca uginających się
pod ciężarem grzechu i jego wielorakich struktur!
Wszystkim, zwłaszcza najmniejszym i biednym,
głosimy dziś nadzieję na pokój,
prawdziwy pokój, budowany na solidnych
fundamentach
miłości i sprawiedliwości, prawdy i wolności.